Jak żyć

Krasnoludek degeneratek Kazimierz wstał w ponurym nastroju; lewą nogą, która trafiła w pozostawioną, nie wiedzieć przez kogo, miskę z zimną wodą.

– Kurwa – zaklął i poczłapał do kuchni.

Nalał sobie pięćdziesiątkę spirytusu, popił, z gwinta, wódki. Zakrztusił się. Niechętnie, z twarzą wciąż wykrzywioną grymasem obrzydzenia, powlókł się do pokoju ściskając kurczowo butelkę z czerwoną kartką . Usiadł w fotelu. Ze zmiętej paczki wyciągnął papierosa i zaciągnął się głęboko.

Samo zdrowie

– Dotarła do mnie plotka – powiedziałem – że krasnoludek degeneratek Kazimierz rzucił palenie.

Krokodyl Dziamdzio

Był piękny, rześki poranek. Słoneczko rozsyłało swe błogosławione ciepło z bezchmurnego nieba, wiał lekki wiaterek poruszając niekoszone źdźbła trawy i szeleszcząc zmysłowo w gąszczach żywopłotów. Krasnoludek degeneratek Kazimierz życzliwie kiwał głową do serdecznie uśmiechających się doń przechodniów i

Romeo i Julia

Bezmyślnie, noga za nogą i noga w nogę, bez miłości w duszy i bez pieniędzy w płaszczu wlókł się krasnoludek degeneratek Kazimierz za ostatnim w szeregu krasnoludkiem przedszkolakiem prowadzonym przez krasnoludkę przedszkolankę, gdy dobiegło go niewyraźne wołanie:

Na upadłą sztukę

Krasnoludek degeneratek Kazimierz postanowił napisać list do swojej dawno nie widzianej znajomej, z którą łączyły go niegdyś więzi przyjaźni:

Kaczki

Było późne popołudnie. Zachodzące słońce muskało szczyty drzew i złociło powierzchnię niewielkiego jeziora. Oczerety kołysane delikatnymi podmuchami chrzęściły melodyjnie. Chmary wygłodniałych komarów wyśpiewywały tęskną pieśń o krwawej uczcie. Ptaki kląskały w zaroślach, świerszcze wygrywały w trawie miłosne serenady na odnóża i tarkę, jeleń zdradzony przez stado łani, u brzegu strumyka, na tle czerwonej tarczy słońca nawoływał tęsknie swoje kochanki.