Jak żyć

Krasnoludek degeneratek Kazimierz wstał w ponurym nastroju; lewą nogą, która trafiła w pozostawioną, nie wiedzieć przez kogo, miskę z zimną wodą.

– Kurwa – zaklął i poczłapał do kuchni.

Nalał sobie pięćdziesiątkę spirytusu, popił, z gwinta, wódki. Zakrztusił się. Niechętnie, z twarzą wciąż wykrzywioną grymasem obrzydzenia, powlókł się do pokoju ściskając kurczowo butelkę z czerwoną kartką . Usiadł w fotelu. Ze zmiętej paczki wyciągnął papierosa i zaciągnął się głęboko.

Samo zdrowie

– Dotarła do mnie plotka – powiedziałem – że krasnoludek degeneratek Kazimierz rzucił palenie.

Szlachetne zdrowie

Był piękny jesienny dzień. Jeden z tych dni, że gdyby nie opadające liście, można by zapomnieć o zbliżających się szarugach. Krasnoludek degeneratek wraz z krasnoludkiem Wolfim i krasnoludką "Dziką" Elką półleżeli na miejskim skwerku przekazując sobie raz po raz butelkę w szarej, papierowej torbie.

Referendum

To był miły staruszek. Krasnoludek degeneratek Kazimierz poczuł do niego sympatię już w chwili gdy jego sylwetka zamajaczyła na jasnym tle ciemnego wylotu zaułka, w którym wypatrywał środków do życia. Już po chwili przyjaźnie gawędzili.

Kaczki

Było późne popołudnie. Zachodzące słońce muskało szczyty drzew i złociło powierzchnię niewielkiego jeziora. Oczerety kołysane delikatnymi podmuchami chrzęściły melodyjnie. Chmary wygłodniałych komarów wyśpiewywały tęskną pieśń o krwawej uczcie. Ptaki kląskały w zaroślach, świerszcze wygrywały w trawie miłosne serenady na odnóża i tarkę, jeleń zdradzony przez stado łani, u brzegu strumyka, na tle czerwonej tarczy słońca nawoływał tęsknie swoje kochanki.