Krokodyl Dziamdzio

Był piękny, rześki poranek. Słoneczko rozsyłało swe błogosławione ciepło z bezchmurnego nieba, wiał lekki wiaterek poruszając niekoszone źdźbła trawy i szeleszcząc zmysłowo w gąszczach żywopłotów. Krasnoludek degeneratek Kazimierz życzliwie kiwał głową do serdecznie uśmiechających się doń przechodniów i

Na upadłą sztukę

Krasnoludek degeneratek Kazimierz postanowił napisać list do swojej dawno nie widzianej znajomej, z którą łączyły go niegdyś więzi przyjaźni:

Referendum

To był miły staruszek. Krasnoludek degeneratek Kazimierz poczuł do niego sympatię już w chwili gdy jego sylwetka zamajaczyła na jasnym tle ciemnego wylotu zaułka, w którym wypatrywał środków do życia. Już po chwili przyjaźnie gawędzili.